ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ; ΑΡΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ ΚΑΙ ΕΜΑΣ.

ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ; ΑΡΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ ΚΑΙ ΕΜΑΣ.

Σκεφθείτε ένα πασίγνωστο φαινόμενο. Κάνουμε φίλους και επικοινωνούμε μαζί τους, στην βάση κοινών ενδιαφερόντων. Αν δεν υπάρχουν καθόλου κοινά ενδιαφέροντα τότε τους παρατάμε και βρίσκουμε άλλους. Τι απλή και λογική σκέψη!

Αν δεν μοιραστούμε με τα παιδιά μας τα δικά τους ενδιαφέροντα τότε αυτά θα μας παρατήσουν τελικά. Τα ίδια τα παιδιά κάνουν τις προσπάθειες από την δική τους πλευρά. Μας λένε "έλα να σου δείξω το παιχνίδι μου", "κοίτα τι κάνει αυτό…". Αν εμείς δεν ενδιαφερθούμε τότε τα κακόμοιρα τα παιδάκια θα υποφέρουν από ένα είδος ψυχικής στέρησης. Δεν θα τους δώσουμε το ενδιαφέρον που αποζητάει η ψυχή τους, με πολύ σοβαρές συνέπειες για το μέλλον τους. Θα μαραζώσουν, ή θα ψάξουν να το βρουν αλλού. Και αυτό το αλλού πολύ σωστά τρομάζει τους γονείς, οι οποίοι όμως δεν κάνουν τις κατάλληλες ενέργειες για να το αποτρέψουν.

Αν δεν θέλετε το παιδί σας να αρχίσει να ψάχνει στα σκουπίδια για φαγητό, δώστε του ένα καλό γεύμα. Αν θέλετε να μην ψάξει στα ψυχικά σκουπίδια και σε αυτούς που θα του τα προσφέρουν, δώστε του ένα καλό ψυχικό "γεύμα" με το ενδιαφέρον σας για τα δικά του ενδιαφέροντα και μια πολύ γερή δόση αποδοχής και σεβασμού.

Όχι αδιαφορία, όχι κατάκριση, όχι συγκρίσεις με άλλους. Σε αγαπώ, σε δέχομαι, σε σέβομαι, μου αρέσεις όπως είσαι και ό,τι ενδιαφέρει εσένα ενδιαφέρει και εμένα. Οι μπάρμπι, οι actionman, τα κόμικς, τα κοριτσίστικα περιοδικά, τα πάντα. Διαβάστε τα και εσείς. Συζητήστε τα, όχι για να τα κρίνετε αφ' υψηλού, αλλά σαν ίσοι. Χωρίς διάκριση.

Απόλυτη αποδοχή. Μην τσιγκουνεύεστε τα αισθήματά σας απέναντι στα παιδιά σας. Επιβραβεύστε, αποδεχθείτε, ενδιαφερθείτε, μην κατακρίνετε, δείξτε το θετικό, ενθαρρύνετε. Εμπιστευθείτε τα. Πείτε: "σου έχω εμπιστοσύνη, εσύ θα αποφασίσεις πότε και αν θα κάνεις τα μαθήματά σου, θα αναλάβεις όμως και τις συνέπειες". Σκύψτε το κεφάλι σας, αφήστε να σας βρίσουν, να σας αντιμιλήσουν, να σας χτυπήσουν. Νομίζετε ότι δεν σας αξίζει;

Δεν είναι καλό το παιδί σας στην ορθογραφία; Στις δέκα λέξεις έκανε τις επτά λάθος. Μην το σταυρώνετε. Πείτε "Μπράβο έκανες τρεις λέξεις σωστά, είμαι περήφανος για σένα. Την επόμενη φορά θα προσπαθήσεις περισσότερο. Ό,τι όμως και αν γίνει εγώ σε αγαπάω όπως είσαι". Μην φοβάστε ότι θα το παρεξηγήσει και θα πάρει τον κατήφορο επειδή δεν το μαλώσατε. Το αντίθετο θα συμβεί, αρκεί να έχετε "στυλ". Να το κοιτάξετε στα μάτια με βλέμμα γεμάτο αποδοχή. Η αποδοχή προέρχεται από την δική μας αυτοπεποίθηση. Όποιος πιστεύει στον εαυτό του πιστεύει και στους άλλους. Δεν χρειάζεται να πιέσει κανέναν. Θα βγάλει από μέσα τους το θετικό.

Να μην βαριόμαστε να δείχνουμε το ειλικρινές ενδιαφέρον μας για τα ενδιαφέροντα των παιδιών μας. Μα θα πείτε, πως να ενδιαφερθώ για την Μπάρμπι; Και όμως είναι κομμάτι της ψυχής των παιδιών μας και αυτό το καθιστά άκρως ενδιαφέρον. Αν λοιπόν ασχοληθούμε επισταμένα με κάτι βρίσκουμε ενδιαφέρον μέσα σε αυτό. Όλα έχουν κάτι να μας δώσουν. Πως θα επικοινωνήσουμε με τα παιδιά μας; Λέγοντας το ανεκδιήγητο: "άφησε αυτές τις ανοησίες και κοίτα μόνο τα μαθήματά σου";

Θέλετε να ανοίξουν οι πόρτες του Πνεύματος για σας και για την οικογένειά σας; Δώστε! Δείξτε ενδιαφέρον, συμμετέχετε στην ζωή των παιδιών σας. Όχι όμως για να τα κρίνετε, ή για να βρείτε τις αδυναμίες τους και να τις εκμεταλλευτείτε. Αλλά για να επικοινωνήσετε. Εδώ φυσικά θέλει προσοχή και αίσθηση του μέτρου και της ισορροπίας. Δεν πρέπει να εξισωθούμε τελείως. Τα παιδιά μας χρειάζονται γονείς. Ανώριμους φίλους έχουν. Έτσι λοιπόν μετά από την επικοινωνία βάσει των δικών τους ενδιαφερόντων, θα πρέπει να ξαναγινόμαστε γονείς εμπνέοντας τον σεβασμό και το κύρος, χωρίς όμως τα γνωστά προσωπεία ανωτερότητας.

Τα παιδιά του τα αποδέχεται αυτός που αποδέχεται τον εαυτό του. Θα λειτουργήσει με την καρδιά του και όχι με το τι κάνει και λέει ο κόσμος.
http://www.innerwork.gr/paidia/endiaferonta.htm